22 Ekim 2014 Çarşamba

Masumiyet Müzesi


Orhan Pamuk'un Masumiyet Müzesi adında bir kitabı olduğunu biliyordum. Hiç Orhan Pamuk okumamıştım. Bir kaç arkadaşımın müzeyi gezmeyi gezmesi ve överek anlatmaları bende merak uyandırdı. Hemen kitabı aldım ve okumaya başladım. Duru doğduğundan beri 3. kitap okuma denemesiydi. Birincisinde başarılı olamadım John Verdon'un yazdığı meşhur Dave Gurney'in maceraları. Serinin 4.kitabını başladım ama bitiremedim. 2.si ise Pucca'nın son kitabı idi, sular seller gibi okudum ve diğerleri gibi okurken çok eğlendim okurken.

Masumiyet Müzesi hakkında söylenecek çok şey var. Kitabın bende uyandırdığı ilk izlenim, aşırı derecede sıkıcı detaylar içermesi idi. Uzun zamandır kitap okumadığım için de olabilir. Çoğu paragrafı tekrar tekrar okumak zorunda kaldım, uzun cümleler konudan kopup anlamak için tekrar başa dönmeme neden oluyordu.
Bilhassa Hilton'daki düğünde bulunan insanlar hakkındaki detaylar aşırı derecede sıkıcıydı, banane düğüne kimler gelmişse dedirtiyor insana.
Bir ara kitabı bırakmayı düşündüm, zaten vakit bulamıyorum okumaya. İnternette ufak araştırmalar yaptım insanlar ne diyor diye. Çok detaylara girmemişler ama genel kanı çok beğenildiği üzerine idi. Bende buna istinaden kitaba devam ettim.

Kitabın orta kısımlarında Kemal'in tüm hayatını arkada bırakıp Füsun'a saplantılı denecek derecede aşık olması sinirime dokundu, onun mutsuz olması beni de mutsuz etti bir ara. O kendince mutluyum dese de ben bizim zaman dilimimizde yani 2014 senesinde bana sudan sebepler gibi görünen nedenlerle Füsun'dan ayrı kalıyor olmasına sinir oldum. Git söyle arkadaş! diyorum. Yani nesil farkı giriyor araya ve anlamakta güçlük çekiyorsun. Ayrıca Füsun'un dış görünüşü dışında hiçbir özelliği hakkında bilgi verilmediğinden Kemal'in neden tutkuyla aşık olduğunun anlaşılmamasına neden oluyor. Füsun ne diyor bu işe? diye düşünüyorsun. Hatta Füsun'un düşünceleri hakkında o kadar az bilgi vardı ki elimde en sonunda onun intihar ettiğini düşünmeme neden oldu. 
Genel itibari ile kitap acıklı bir hikayeyi barındırıyor. Baş karakter Kemal her ne kadar mutlu olduğunu, mutlu bir hayat sürdüğünü belirtse de yani bunu kabul etmese de, benim düşüncem bu. 

Ayrıca kitabı bitirdiğiniz zaman kahramanların gerçek olduğunu düşünüyorsunuz fakat değilmiş tamamen kurgu. Müze fikri ise Orhan Pamuk'a ait ve kitabı kızı Rüya'ya atfetmiş.

Kitabın son sayfalarına kalmadan Duru'mu yanıma aldım otobüse atlayıp doğru Çukurcuma'ya müzeyi ziyaret etmeye. Galatasaray lisesinin yanındaki yokuştan aşağıya dümdüz ilerleyin. Tabelalar zaten sizi müzeye götürecek. Müze Firuzağa hamamının olduğu sokakta yer oluyor.

Kitapta okuduğunuz tüm detayların vücut bulduğunu görmek farklı bir deneyim. En ilgimi çeken parçalar elbette Füsun'un elbisesi, kelebekli küpesi ve bir süre elinde oynadığı tuzluk. Bunların yanında içtiği sigaralarda ilgi çekici. Kemal'in kaldığı oda da çok güzel.

Müzenin içerisinin bir ev havasında olmasını beklerdim. Özellikle Kemal, Füsun, Füsun'un anne ve babası ile televizyon karşısında ve yemek masasındaki kısımların bir canlandırmasının olması güzel olurdu.




13 Ekim 2014 Pazartesi

Kahvaltılar

 Leman Kültür Caddebostan şubesinde arkadaşlarla kahvaltı buluşması düzenledik, kahvaltı tabağı aşağıdaki gibiydi. 22 TL. Görüntüsü afiliydi, altındaki tahtanın da payı büyük tabi.
Güzeldi, zaten Leman'ı tercih etmemin en büyük nedeni rahat ambiansından kaynaklanıyor.


Aşağıdaki kahvaltı ise Maşukiye'de, bir arkadaşımın hiç üşenmeden eşi ile birlikte İstanbul'dan arada bir gittikleri, överek anlattığı bir yer olmasından mütevellit köye giderken uğradık.
Hiç mi hiç sevmedik, hele ki İstanbul'dan kalkıp gelmek hayal kırıklığı olur herhalde. 
Garsonlar hiç ilgilenmiyordu, biz zorla çağırıp sipariş verdik. Hatta çocuk eline sigarasını aldı belli ki sigara içmeye gidecek, seslendik arkadaşlar bakacak dedi ve çıktı kapıdan gitti ama yine gelip o servis aldı.
Kahvaltıya ek olarak sucuk istedik kahvaltı bittikten sonra geldi ve kahvaltımızın bittiğini söylediğimizde çocuk; güvecin patladığını ve yeniden pişirdiklerini falan geveledi. 50 dakika falan sürmüş belli ki. Biz doymuşuz tabi, geri gönderdik.
İki adet kahvaltı söylediğimiz halde porsiyonlar 1 kişilikti.
Bir ara başka bir çocuk geldi otel müşterisi misiniz diye sordu... Kahvaltıya 60 TL. verdik...
Burası; Cansu Alabalık Tesisi / Maşukiye



9 Ekim 2014 Perşembe

Atatürk Arboretumu





İstanbul'un keşmekeşinden kaçmak için uzun zamandır gitmeyi çok istediğim bir yerdi Atatürk Arboretumu. Canlı ağaç müzesi gibi. Daha çokta fotoğraf çekmeye müsait bir yer. Genelde gelin ve damatlar yada grupla fotoğraf çekmeye gelmiş insanlar vardı.
Haftasonu/resmi tatillerde sivil giriş ücreti 10 tl. Haftaiçi ise 4 tl.
Ulaşımı Yandex navigasyonu ile sağladık.
Yanınıza su, atıştırmalık sandviç, içecek almayı unutmayın. Ayrıca spor ayakkabı ve rahat kıyafetler tercih ederseniz daha rahat edersiniz.