31 Temmuz 2016 Pazar

Benden haberler | Depresif ruh hali

Merhaba arkadaşlar,

Gebeliğimin 23.haftasına girmek üzereyiz. Biraz zor geçiyor sanki.

Duru'ya hamileyken bütün gün evde dizi izle, yürüyüş yap, mutlaka gündüz iki saat uyu şeklinde geçtiği için şimdi zor diyorum sanırım.

İlk önce Duru'da yediklerime içtiklerime sporuma çok dikkat ettiğim için sadece bebek kilo almıştı. Yani doğumdan çıktığımda yine hamile kaldığım 64,5 kilomdaydım. Sonra emzirme döneminde o zamana kadar neredeyse iki sene boyunca şekerli bir şeyler yememiş olan ben, şekere yeniden bağımlı oldum, araba almamızla beraber yürüyüşü bırakmam bir oldu (tabi bebekle her daim dışarı çıkamama durumu da var) ve diyeti bozmamla beraber doğumumdan iki sene sonra 10 kilo aldım.
Yani ikinci kez gebe olduğumu öğrendiğimde 75 kiloydum. Daha çok "göbek yapmış" olmamdan dolayı henüz 3 aylık olan göbeğim bayağı bayağı 5-6 aylık gibi duruyordu. En azından bu durumu buna bağlıyorum. Beni gören "kaç aylık, ooo kocaman duruyor, daha büyük sanki" vs söylemlerine maruz kalıyorum. 

İnsanlar ne zaman karşısındakinin görünüşünden ziyade aklındaki bilgi hazinesine değer verecek çok merak ediyorum. Ya bir günde arkadaşını uzun aradan sonra görünce "aaa çok kilo almışsın" "aaa ne kadar zayıflamışsın" "yüzün solgun görünüyor hasta mısın?" demesinler arkadaşlar.
Ben mi çok dikkat etmeye başladım yoksa bu gebeliğimde aşırı derecede hassas mıyım bilemiyorum. Bazı insanlarsa sanki gebe değilmişim gibi davranıyorlar. Çabuk yorulabileceğimi, uykumun gelebileceğini, hemen acıkabileceğimi hesaba katmıyorlar. Benden hep aynı Neslihan olmamı bekliyorlar. Yalnız bir şey diyeyim mi, büyüdükçe hayata bakış açım epey değişiyor. 

Bir de Duru'nun tuvalet eğitimi var. Artık öğretmem gerekiyordu, eğer kreşe başlama durumu olursa akabinden de bebek gelirse 3 yaşını geçiyor olacaktı. ilk bir ay başarılı gitti bence, yalnız son zamanlarda söylemiyor. Beni çok üzüyor bu durum (yine gebelik hormonlarının da etkisi var sanırım), hali hazırda başlamaya cesaret edemediğim tuvalet eğitimi konusu, Duru'nun tuvalete gitmeyi reddetmesi ile kendimi daha da başarısız hissettiriyor. Ayrıca ağırlaşmaya başladığım için yer sil, duş aldır, kıyafet değiştir vs gibi detayları gün içerisinde tekrarlamak beni aşırı derecede yoruyor. Kısacası sabır kalmıyor ve farkında olmadan aşırı tepki veriyorum. Bu da ters etki yapıyor ve bir kısır döngü içerisine giriyoruz. Varsa tavsiyeleriniz alırım :(

İnanın son zamanlarda gelecek ile ilgili ne yapabiliriz gibi düşüncelere kapılınca zihnimde tek bir şey beliriyor;Eşim ve kızlarımla beraber Ege veya Akdeniz'de bir yerlerde yaşamak, bahçesinde koşturmalarını izlemek, bahçe ekmek, tavukları beslemek. Başka hiçbir şey istemiyorum galiba.