30 Mart 2016 Çarşamba

İkinci Bebek

Hamileyim haberini verdiğim duygusal yazımı geçelim, konuyu ikinci kez hamile olmak nasıl? Bu soruyu cevaplayalım.

Aşırı derecede tecrübeli hissediyorum kendimi. Olacaklar bitecekler her şey benim kontrolümde. İlk gebelikte evet evet, kontrol kesinlikle bende değildi. Bana faydalı bir şey söyleyeceğine inandığım insanların ağızlarının içine bakardım. Hatta gebeliğimin son günlerine yaklaşmıştık, hiç doğuramayacakmışım gibi geliyordu, doğum nasıl bir şey asla kestiremiyordum. Tabi dile kolay 1 seneye yakın karnınızda bebekle dolaşıyorsunuz ve ona göre beslenip yaşıyorsunuz, hep orada kalacakmış gibi hissetmemiz normal değil mi?
Doktoruma sormuştum, doğum nasıl olacak, yetişebilecek miyiz hastaneye falan diye. Merak etme kimse orda kalmadı, annem de beni köyde evde doğurmuş demişti gülerek. Bozulmuştum o an, gel gör ki böyle saçma sorulara karşı gayette ılımlıymış doktorum.

Kardeş gerçeğini düşünmeye başladığımız an ben koşarak eczaneye gittim ve bir kutu folik asit alım, her sabah kahvaltıdan sonra bir tane içiyorum. Hamile kalmadan önce en az 6 ay folik asit almış olmak en iyisi bilginize. Omega-3 yağını tablet halinde zaten içiyordum her sabah. Ona da devam ediyorum, bu zorunlu değil.

Duru'da özel sağlık sigortam olduğu için düşünmedim devlet hastanelerini. İstanbul'da yaşıyorsanız, hastanelerin ne kadar kabalık olduğunu, doktorların özel hastanedeki gibi hiç ama hiç ilgilenmediğini biliyorsunuz. Hamile olunca da ayrı özel bir ilgi bekliyor insan hele ki ilk gebeliğinizse; Dünyada tek doğuracak insan sizmişsiniz, başka kimse doğum yapmamış gibi geliyor.

Benim doğum hikayeme gidebilirsiniz, beklediğimle alakası yoktu. 

O nedenle çok plan yapmamanızı ben kıdemli gebe olarak sizlere tavsiye ederim.

Şuan özel sağlık sigortam olmadığı için, kontrollerimin tamamını devlet hastanesinde, doğumumu özel hastanede yapmayı uygun bulduk. 

Aile Sağlığı merkezine gittim, hekimimiz çok sevindi ikincinin gelişine, orada kan verdim ve bir sürü test yaptı bana. iki hafta sonra hastaneye gidip kalp atışlarını dinleyeceğiz inşallah.

Tecrübeli olmak korkuları, endişeleri, merakı da alt seviye de tutuyor.

En çok merak ettiğim; Seneler sonra Duru bize diyecek mi acaba, iyi ki bir kardeşim var! diye.




HAMİLEYİM!

Evet evet doğru ikinci bebe geliyor ve bizim ev ekstra şenleniyor dostlarım.

Henüz çok ama çok yeni, 5 haftalık. 

Eninde sonunda Duru'nun bir kardeşe sahip olması gerektiği gerçeğini göz önüne aldık ve şimdiden çok istedik. Otuz yaşındayım. Çok sonra olması, Duru ile aralarında yaş farkı olmasına neden olacaktı ve benim bünyem de yenidoğan bir bebekle uğraşmaya yetecek kadar sabır kalmayacaktı muhtemelen.

Duru şuan 27 aylık, onun bıcır bıcır halleri de çok etkili oldu diyebilirim. Hani evde Duru'dan bir tane daha olsa keşke dedik. Allah'ım bizden esirgemedi bu güzelliği. Umarım hayırlı birer evlat yetiştirir, mükemmel olmasa da ona yakın birer anne baba olabiliriz.

Şu zamanları sıkı sıkı hafızama, kalbime ve anlarıma kazımaya çalışıyorum. Çünkü hayatım boyunca bir daha elde edemeyeceğim mükemmel anlar. Kızımla beraber olmak, onun büyümesine şahit olmak.

Allah isteyen herkese nasip etsin bu harika duyguyu.

Sevgiler

15 Mart 2016 Salı

Bizden

Instagram blogların yerini alalı 4 sene oldu galiba. Eskiden bloglara bakardım, her gün güncelleyenler dahi, haftada bir yeni yazı yazıyorlar. Onlar da bir elin parmakları kadar kaldılar :) bravo istikrarlarına.

Çok hevesle başlamıştım blog işine. İnternet, sadece kafelerde ulaşılmaya başlanmış bir şeyken meraklıydım bu internet olayına. Evimize internet almamız ile blog yazmaya başlamam akrandır.

Yalnız benim pc başında bulunduğum süre ile bebek sahibi olmam, aynı oranda azaldı. Bu nedenle yazmak istesem de yazamıyorum.

Yazacak bir şey de kaldı mı acaba? Her şey o kadar çok ve hızlı bir şekilde tüketiliyor ki ben bir şeyler anlatsam ne olacak anlatmasam ne olacak?

Bebeğim 28 aylık olacak yarın. Saymayı da bıraktım bir zaman sonra. 27 aylık mıydı acaba.

Hayatımız bir sınav, umarım sınav bitince 100 alırız.

Sevgiler.