Şu iki hafta boyunca hayatımın dönüm noktası olan iki olay-haber yaşadım ve öğrendim.
Birincisi; Aslında henüz çok erken olduğu için bilahare söylemek istediğim bir konuydu ama beklemenin de bir alemi olmadığına kanaat getirdim. Bir hafta önce 5 haftalık olan bebişimizin içimde büyümeye çalıştığını öğrendim :) Çok heyecan verici ve korkutucu bir durum. Hani insan bilmediği bir şeyden korkar ya, öyle bir korku yanlış anlamayın. Çok ama çok garip bir duygu, şimdiye dek tüm bildiklerinizi unutuyorsunuz sanki. Şimdi bu sürece alışma evresindeyim.
Pinterestte, İnstagramda gördüğüm onlarca fikirlerin hepsi uçtu gitti aklımdan, keşke hepsini not etseymişim. Öncelikle çok akıllı bir hamilelik geçirmek istiyorum, hamileyim diye önüme gelen herşeyi yemek istemiyorum zaten şeker, ekmek, hamurişi gibi gıdaları zararlı olduğu için ve polikistik overi tetiklediği için bir sene önce -kaçamaklar haricinde- yemeği bırakmıştım. Bebişimin sağlıklı, dinç olması gereği artık daha da dikkat etmem gerek.
Mide bulantısı, baş dönmesi aşerme gibi hislerimin hiçbiri yok. Herkeste olacak diye bir kaide yok ama annelik iç güdüsü ile ister istemez acaba orada duruyor mu diye vesveseye kapılıyorum. Şuan 6 haftalık, 4-6 mm boyunca bir fındık tanesi kadar diyebiliriz.
Bu arada folik asit almaya başladım, ilk 3 ay boyunca almaya devam edeceğim. Bebek sahibi olmaya karar verdiğiniz an -yaklaşık 6 ay önceden, nasıl denk getireceksen :)- içmeye başlamanız gerekmiş. Bunun dışında zaten omega-3 takviyesi alıyordum, ona devam ediyorum. Doktor bazı testler yaptırmamı istedi, 10 gün sonra kendisi ile paylaşacağım. Kontrol sırasında da kalp atışlarını duyabileceğimizi söyledi doktorumuz. Hadi hayırlısı =)
❤ ❤
❤ ❤
İkinci durum ise; Şirketimizde toplu işten çıkarmalar oldu. Duyduğuma göre 230 kişi çıkarılmış, bu çıkarılanlar arasında bende varım. Bu konuya çok fazla değinmek istemiyorum aslında. Yaklaşık 8 senedir bilfiil gittiğiniz, bağımlı olduğunuz bir işyerine artık gitmeyeceğinizi öğrenmek ister istemez bir adaptasyon güçlüğü yaşatıyor insanda. Önce ciddi bir boşluğa düşmüş gibi oldum, kendimi işe yaramaz gibi hissettim ancak bu his şuan kayboldu. Aksine kendimi kuşlar gibi özgür hissediyorum ve iyi ki de böyle olmuş diyorum. Bebeğime stressiz bir şekilde daha rahat bakabileceğim, onu kendi ellerimle büyütebileceğim kısmetse. Şirketin köşelerinde sütlerimi sağmaya çalışmadan rahat rahat ve daha çok emzirebileceğim boncuğumu. Aslında istediğim hep buydu, şimdi şimdi daha iyi farkına varıyorum. En güzel kısmı ise dikişlerime, boyamalarıma ve gezmelerime daha çok zamanım var artık :) Annemlerin yanına Sakarya'ya gittiğimde ertesi gün iş var diye değil, kocişime bir an önce kavuşmak için koşa koşa geleceğim :)
Bakalım zaman neler gösterecek... Plan yapmak hiçbir işe yaramıyor.
Geçen haftasonu da Bursa gezimizi gerçekleştirdik, detayları bol fotoğraflı olarak paylaşacağım inşallah.
Benden gelişmeler bu şekilde. Sağlıcakla kalın.
Sevgiler
1 yorum:
Allah sağlıcakla tamamına erdirsin. Nedense her bebek haberinde çok mutlu oluyorum. Ve seni gelcek daha mutlu günler için kutluyorum. Çok güzel şey anne olmak...
Yorum Gönder